΄΄Καλλιεργούσαμε ατομικά και όχι συλλογικά τις ελιές μας΄΄

Μια   λάθος πρακτική , που για εμάς , ανήκει στο παρελθόν

Όταν κάθε ένας από εμάς καλλιεργούσε μόνος του την  περιουσία του αντιμετώπιζε τα εξής προβλήματα :

• Δεν μπορούσε να μαζέψει νωρίς τον καρπό ( τέλη Σεπτεμβρίου – αρχές Οκτωβρίου ) , γιατί ήταν άγουρος και δεν έπεφτε χειρονακτικά από το δέντρο , αλλά μόνο με μηχανικά μέσα.
• Οι εργασίες που έπρεπε να γίνουν ήταν πολύ δύσκολες , επικίνδυνες και κοπιαστικές και κάποιες  χρειάζονταν τεχνική γνώση. Στον μεγαλύτερο βαθμό γίνονταν από μετανάστες , χωρίς χαρτιά , έχοντας ανάγκη από εργασία,  χωρίς απαραίτητα να γνωρίζουν το επάγγελμα.   
• Στο παρελθόν κατά την συγκομιδή - αρχές Νοεμβρίου - έψαχνες εργάτες στους οποίους έπρεπε να εξασφαλίσεις στέγη και φαγητό , χωρίς να είσαι σίγουρος ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν στην εργασία.
• Ο εργάτης καθόριζε πότε θα ξεκινούσες τον ράβδο , αν υπήρχε διαθεσιμότητα και αν έβρισκε κάπου αλλού με καλύτερες αποδοχές μπορεί και να σε εγκατέλειπε.. Συνήθως δούλευε ανασφάλιστος , γιατί δεν είχε νόμιμα έγγραφα , ώστε να μπορέσεις να τον ασφαλίσεις.
• Μόνος σου έπρεπε να μεταφέρεις πανιά , πριόνια , φαγητά κτλ. Να κάνεις τις εργασίες στο χωράφι όπως κλάδεμα , καθάρισμα κλαριών και καρπού , σάκιασμα και δέσιμο . Πάρα πολύ κοπιαστικές εργασίες. . .
• Κάθε 2 ήμερες έπρεπε να μεταφέρεις τα σακιά στο ελαιοτριβείο  με δικό σου όχημα ή με τρακτέρ του εργοστασίου και φυσικά να σιγουρευτείς ότι τα παρέλαβαν όλα ...
•  Όποια ώρα σου κανόνιζε το ελαιοτριβείο έπρεπε να πας να βγάλεις το λάδι. Και μέχρι να έρθει η σειρά σου να το παραλάβεις , ξενυχτούσες… Το πρωί στις 06:00 πάλι στο χωράφι για δουλειά …
• Στη συγκομιδή , μια καλή μέρα , σε ένα ισόπεδο χωράφι με 4 εργάτες θα μάζευες 30 με 35 σακιά καρπό. Πολλαπλασιάζοντάς το με 55 κιλά το σακί , είχες 1800 -  2000 κιλά καρπό. ( Σε ιδανικό χωράφι , γιατί υπάρχουν και κατηφορικοί τόποι που τότε τα πράγματα αλλάζουν  -  δυσκολεύουν…). Για να μπορούσες να συλλέξεις όλη την καλλιέργειά σου θα χρειαζόσουν 20 ήμερες περίπου. Εάν μεσολαβούσαν βροχές , μπορεί και 35 ήμερες . Και όλο αυτό το διάστημα με κούραση , ξενύχτι , στρες  και προϋπόθεση ότι θα είχες διαθέσιμους τους εργάτες . 
• Με το τέλος της συλλογής του καρπού από τα χωράφια σου έπρεπε να μαζέψεις τα ξύλα μόνος σου πριν φυτρώσουν τα χορτάρια . Να κάψεις τα υπολείμματα κλαριών ελιάς , μολύνοντας την ατμόσφαιρα και τα δένδρα σου με διοξείδιο ( κάτι που έχει απαγορευτεί από την ευρωπαϊκή ένωση ακόμα κι αν στην Ελλάδα παίρνουμε παρατάσεις κάθε χρόνο ). Και μετά λέμε ότι φταίει η κλιματική αλλαγή...
• Στη συνέχεια , προς  διευκόλυνσή σου , ( αφού δεν  είχες τρακτέρ )  έπρεπε να ραντίσεις με δραστικό ζιζανιοκτόνο - τύπου roundup - για να εξαφανιστούν τα χορτάρια {και οι μέλισσες μαζί} , με δικαιολογία πως τα χορτάρια ΄΄τρώνε΄΄ το λίπασμα που θα ρίξω ...
• Αφού τελείωνες με το έδαφος , θα έπρεπε να ξεκινήσεις τις εργασίες στα δένδρα. Την άνοιξη να ψεκάσεις με χημικά προληπτικά , χωρίς να γνωρίζεις αν υπάρχει κάτι να καταπολεμήσεις , αλλά υποθετικά ότι μπορεί να υπάρχει εχθρός ψέκαζες και σκότωνες από μέλισσες και ωφέλιμα έντομα , μέχρι και τον ίδιο σου τον εαυτό. 
• Κατά την περίοδο της συγκομιδής δεν είχες δικαίωμα να αρρωστήσεις ή να λείψεις , γιατί δεν γινόταν τίποτα χωρίς την παρουσία σου. Η αντιμετώπιση από εμπόρους και ελαιοτριβεία ήταν ανάλογη του πόσο καλός πελάτης ήσουν και του μεγέθους και της ποιότητας της παραγωγής σου .
• Η καλλιέργεια της ελιάς - επί το πλείστον - γινόταν από μικρούς παραγωγούς , οι οποίοι συνήθως είχαν άλλο βασικό επάγγελμα ή ήταν συνταξιούχοι , κάτι που συμβαίνει ακόμα και στις μέρες μας. Για να μπορέσουν να τις καλλιεργήσουν , εξαρτούνται από τρίτους , όπως εργάτες γης και επαγγελματίες οδηγούς τρακτέρ.
• Το κόστος παραγωγής ελαιολάδου από καλλιέργεια  , συγκομιδή , ασφαλιστικές και φορολογικές εισφορές ήταν μεγαλύτερο  από όσο κοστολογούνταν το ελαιόλαδο στην χονδρική πώληση.

 Σήμερα , μέσα στις ομάδες παραγωγών μπορούν να ενταχθούν και μικροί παραγωγοί που δεν ασκούν κατά κύριο επάγγελμα την ελαιοκαλλιέργεια . Με επαγγελματισμό στην ορθή καλλιέργεια  θα μπορούν να εξασφαλίσουν ένα σωστό προϊόν με καλύτερη ποιότητα και κατά συνέπεια εμπορική τιμή . Το κέρδος είναι ότι δεν χάνουν χρόνο από την βασική τους εργασία και όλα τα άλλα έξοδα της καλλιέργειας τα αναλαμβάνει η ομάδα. Η ελαιοκαλλιέργεια είναι ένα επάγγελμα και χρειάζεται εξοπλισμό , γνώση , συνέπεια ,  υπευθυνότητα ,  χρόνο και παρακολούθηση. Αν θέλουμε βέβαια να παράγουμε ποιοτικό ελαιόλαδο …

Το αύριο της ελαιοκαλλιέργειας είναι οι ομάδες παραγωγών.